زیرکونیوم – قسمت اول

زیرکونیا مکعب (Cubic zirconia )، که بالا نشان داده شده است، دارای ساختار بلوری همانند الماس بوده و درخشش مشابه نیز دارد.

سنگ های قیمتی حاوی زیرکونیوم، مانند جواهر آبی رنگ (hyacinth) و زیرکون، از زمان های قدیم به عنوان دکوراسیون استفاده شده اند. زیرکونیوم اولین بار سال 1789 در برلین توسط مارتین هنریخ کلاپروث (Martin Heinrich Klaproth ) و در نمونه ای از زیرکون (سیلیکات زیرکونیوم) از سری لانکا، به عنوان یک عنصر شناخته شده شد. آنالیز او از ترکیب این ماده معدنی نشان دهنده: 25% سیلیکا (دی اکسید سیلیسیم :SiO2)، 0.5% اکسید آهن و 70% اکسید جدید بود. او این اکسید جدید را زیرکونرد (Zirconerde) نامید. در سال 1808، در لندن، سر هومفری داوی (Sir Humphry Davy) تلاش کرد تا با الکترولیز(روشی که او یک سال پیش از آن با موفقیت مورد استفاده قرار داده بود تا سدیم و پتاسیم را ایزوله – عنصری را از سایر بخش های ترکیب جدا و به صورت خالص درآورد) فلز خالص را از اکسید آن به دست آورد. متاسفانه تلاش هایش بی حاصل بود.

ناسا: توپ معلق الکترومغناطیسی (electromagnetically) از آلیاژ تیتانیوم-زیرکونیوم-نیکل مذاب. همانطور که توپ مایع شناور سرد و جامد می شود، در مورد اینکه چرا مایعات در برابر تبدیل شدن به جامد مقاومت می کنند، اطلاعاتی را نشان می دهد.

موفقیت از آن جونز جی برزلیوس (Jons J. Berzelius) شد که اولین بار سال 1824 در استکهلم سوئد، فلز را ایزوله (isolated) کرد. برزلیوس یک لوله آهنی حاوی مخلوطی از پتاسیم و پتاسیم فلوراید زیرکونیوم (K2ZrF6) را حرارت داد. او زیرکونیوم را به عنوان یک پودر سیاه آمورف که یک هادی ضعیف برق بود، تولید نمود. سال 1925 دانشمندان هلندی آنتون ادوارد ون آرکل (Anton Eduard van Arkel) و جان هندریک دی بوئر (Jan Hendrik de Boer) روشی برای تولید زیرکونیوم با خلوص بالا کشف کردند. زیرکونیوم تترائیودید (ZrI4) روی یک رشته تنگستن (tungsten ) داغ سفید تجزیه و یک نوار بلور از زیرکونیوم خالص را تشکیل داد. این روند تحت عنوان فرآیند نوار بلور (crystal bar process ) شناخته می شود. نام عنصر از کلمه فارسی زرگون (zargon) به معنی طلا – مانند می آید.

جهت اطلاعات بیشتر و آشنایی با آثارشناسی دفینه ها به پکیج کامل گنج یابی کتاب های ( چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین ) مراجعه کنید

ردیاب جیوه ای